کنگره دوم، بسط دمکراسی و جاری شدن آن در متن حامعه

کنگره دوم، بسط دمکراسی و جاری شدن آن در متن حامعه بعد از برگزاری موفقیت آمیز کنگره اول فرقه دمکرات آذربایجان در 10 مهر1324، رهبران و اعضای فرقه دمکرات کنگره بزرگ دوم فرقه دمکرات را در تاريخ 29 آبان ماه 1324 در سالن شیر و خورشید شهر تبریز برگزار كردند. در اين كنگره 724 نفر از وکلا که وکالت 150 هزار آذربایجانی را داشتند شركت كرده بودند و اين گنگره با شكوه، توسط «حاج عظیم خان« برادر «ستارخان» افتتاح گردید و بعد از جلسات متعدد وکلای ملت تشکیل مجلس ملی را تصویب كردند. در طول تاریخ، ملت آذربایجان برای اولین بار بود که به صورت دمکراتیک وکلای خود را انتخاب می‌کردند و آنهم از دورترین نقطه گرفته تا پائین ترین قشرهای جامعه در آن به صورت مساوی حق انتخاب کردن و انتخاب شدن داشتند. شهری و روستائی، با سواد و بی سواد همه برای نضج گرفتن دمکراسی در آذربایجان دست در دست هم و دوشادوش هم به تهران درس دمکراسی می‌دادند. عجیب اینکه، در حالی که در آذربایجان دموكراسي در جامعه در حال بسط و گسترش بود و هر روز بهتر از دیروز ملت آذربایجان به توسعه دمکراسی کمک می‌کردند، افراد وابسته به کشورهای آمریکا، انگلیس و شوروی بیش از پیش ملت آذربایجان را متهم می‌کردند و با افترا، دروغ و وارونه نشان دادن اقدامات دمکراتیک فرقه دمکرات آذربایجان، تـُرک‌هراسی و تـُرک ستیزی و مخالفت با زبان ترکی و هویت ترکی به راه انداخته بودند و با جنگ روانی و با دادن اطلاعات غلط و تحریف شده ذهن جامعه را مخدوش می‌کردند. همه وابستگان به کشورهای بیگانه برای به خاک و خون کشیدن آذربایجان دست در دست هم داده بودند و ازهمه انتظار کمک داشتند و از کمکهای کشورهای بیگانه بهره‌مند بودند. دشمنان دمکراسی و آزادی ملت آذربایجان با تلاشهای خویش و تحریف واقعیات و بدیهیات و همچنین ایجاد جنگ روانی با کمک خوانین و بعضی از روحانیون درباري در تلاش بودند که با هر اقدامی تفکرات مدرن و دمکراتیک رهبران فرقه و اعضای پرکار آن را مخدوش کنند. تکفیر منسوبین فرقه و بی دین و متجاسر نامیدن آنها، همه و همه از جنس یک جنگ روانی بود که می‌خواستند ذهن جامعه را برای پذیرش نسل کشی، جنایت علیه بشریت و جنایات جنگی در آذربایجان آماده کنند. در این کار هم تا حدودی موفق شدند، چرا که، حاميان آنها در لندن و واشنگتن به کمک آنها آمده بودند، تمامی اهرمهاي سياسي و ديپلماتيك را در تمام عرصه‌هاي بین‌الملل به نفع آنها به كار گرفته بودند. این گونه بود که ارتش ايران و حاميان رسانه‌ای آنها در تهران خود را برای یک نسل کشی در آذربایجان آماده می‌کردند. هم از نظر تئوریک و هم از نظر عملی، و همچنین از نظر روانی مطبوعات طرفدار دیکتاتوری قلم‌فرسایی می‌کردند و تسليحات و آموزشهاي لازم از طرف حاميان غربي در اختيار ارتش و ژاندارمري قرار گرفته بود تا با آمادگي كامل به آذربايجان حمله كنند.