اشتباهات رهبران فرقه دمکرات: خوش نیتی رهبران آذربایجان کار دست ملت آذربایجان داد! بزرگترین اشتباه رهبران فرقه وارد شدن به مذاکره با دولت دست نشانده در تهران بود. در تهران اكثر سياستمداران وابسته به دول بیگانه بودند و کمتر سیاستمداری می‌شد پيدا كرد که اندیشه دمکرات داشته باشد. حکومت و شاهی که رسیدن به قدرت را مديون دول خارجي بودند و برای تمامی کارها از آنها دستور می‌گرفتند چگونه می‌توانستند مستقل و دمکرات باشند. قوام برای انجام هر کاری با سفیر آمریکا و انگلیس خود را هماهنگ می‌کرد و از آنها دستور می‌گرفت. حتی شکایت به شورای امنیت هم طرح آمریکا بود که به قوام و دیگر سیاست‌بازان تهران داده شده بود و بعد از چراغ سبز آمریکا، افراد وابسته به اجنبی مساله آذربایجان را در شورای امنیت مطرح کردند. در این اوضاع و احوال وارد شدن به مذاکره با این افراد بزرگترین اشتباه رهبران فرقه دمکرات بود چرا که تهران و سیاست بازان در تهران به دلیل وابسته بودن به اجانب غیر قابل اعتماد بودند. اگرچه سياستمداران وابسته به دول خارجي در تهران غیر قابل اعتماد بودند ولی رهبران فرقه برای نشان دادن حسن نیت خویش وارد مذاکره با این وابستگان به کشورهای خارجي شدند و بازنده مذاکرات شدند چرا که سياستمداران تهران به جز نسل‌کشی و کشتار در آذربایجان به چیزی دیگری فکر نمی‌کردند و حتی برای کشتن انسانها از دین اسلام هم که خود به آن اعتقادی نداشتند سوء استفاده می‌کردند و روحانیون مرتجع را برای حمایت از کشتار و نسل کشی ترغیب می‌کردند که آنها هم دست در دست جلادان ارتش و بعضی از خوانین به کمک دشمنان ملت آذربایجان شتافتند و با دشمنان خارجي همراه شدند. روحانیون مرتجع حتی پا فراتر گذاشته فتوای تجاوز به زنان مبارزان آذربایجان را هم صادر کردند چیزی که در تاریخ اسلام که به گفته مبلغان دین، دین رحمت است دیده نشده است! ولی، این دین فروشان این کار را انجام دادند و با همراهی جلادان آریائی شریک جنایات آنها در آذربایجان شدند. آیا مذاکره با این افراد، کسانی که جز به خون‌آشامی و خون‌ریزی به مسأله‌ای دیگر فکر نمی‌کردند می‌توانست عاقلانه باشد؟ اعتماد به کسانی که جزء به تجاوز و نسل کشی به چیز دیگری اعتقاد نداشتند می‌توانست منطقی باشد؟